Heimia Salicifolia

Heimia Salicifolia ("Sinicuichi"; "Abre-o-sol"- Otwieracz Słońca; "Herba de la vida"- Zioło życia)
ver.1.0.4

Krzew z rodziny Lythraceae, są znane dwie jego odmiany - Heimia salicifolia i H. myrtifolia. Główna różnica pomiędzy tymi odmianami, to wysokość - Heimia salicifolia rośnie do 2 metrów wysokości, podczas gdy Heimia myrtifolia osiąga maksymalnie pół-metra wysokości. Rośnie w większości regionów tropikalnych półkuli zachodniej - Texas, Meksyk, Salwador oraz pomiędzy Kolumbią, a Argentyną. Heimia posiada wiele ciemnozielonych, podłużnych liści i mnóstwo malutkich, żółtych kwiatów. Przez cały rok wytwarza malutkie, żółte nasiona, które mają wysoki poziom żywotności. Roślina trwała, wieloletnia.

Historia
Aztekowie znali tą roślinę pod nazwą Sinicuichi, była wymalowana na rzeźbie Xochipilli (Boga kwiatów), obok magicznych grzybków, Ololliqui, tytoniu, Cacahuaxochitl i jeszcze jednej niezidentyfikowanej rośliny. Po dziś dzień niektórzy szamani meksykańscy w stanie Oaxaca używają tej rośliny do wywołania odmiennych stanów świadomości. Tradycyjnie robiono wywar "Sinicuichi" z pełnej garści ziela i zostawiano na parę dni, na Słońcu, pozwalając mu sfermentować. Indianie twierdzili, że Heimia jest wcieleniem Boga Słońca. Według nich, dzięki Sinicuichi można było usłyszeć słowa przodków lub zdarzenia sprzed narodzenia się. Sinicuichi miało także sławę halucynogena auralnego. Obecnie jest to raczej niezbyt znana i popularna roślina, a efekty jak i substancje zawarte w niej nie do końca zbadane. Wątpliwe jest aby roślina ta miałaby się stać kiedyś nielegalną, gdyż wykazuje małe wartości rekreacyjne.

Skład chemiczny
Głównym składnikiem Heimii jest Cryogenina [Vertyna], którą uważa się za główny psychoaktywny składnik rośliny.
Pozostałe składniki to: 6"-O-Methylvertycyllatyna, Abrezolina, Anelizyna, Dehydrodecodyna, Demetylsaubina, Heimidyna, Heimina, Lyfolina, Lythrydyna, Lythryna, Nesodyna, Sinina, Vertyna, w liściach - kwas ellagiczny oraz Sinicuichinę (silny trankwilizer).

Właściwości Lecznicze
- w małych dawkach Heimia działa uspokajająco i relaksująco.
- obniża temperaturę ciała.
- przyspiesza gojenie ran.

Sposoby konsumpcji i efekty
Heimię można palić, liście żarzą się nadzwyczaj dobrze, ale dym jest bardzo ostry. Najlepiej jest zrobić skręty z filtrem, dym jest wtedy lekki i nie gryzie w gardło. Efekty charakteryzują się uczuciem zadowolenia, dobrobytu i spokoju, trwają 1 do 2 godzin.
Wywar przygotowuje się ze świeżych liści i kwiatów, suszone mają znacznie słabszą moc. Metodą tradycyjną najpierw zebrane liście i kwiaty zostawia się na półgodziny aby podwiędły, po czym wrzuca do naczynia z wodą i pozostawia na Słońcu na kilka dni (minimum 24 godziny). Po czym odsącza się wywar i pije. Niektórzy twierdzą, że wywar jest niezwykle gorzki i trudny do wypicia. Jeżeli tak się dzieje, można wygotować miksturę do mniejszych ilości, podobno nie wpływa to ujemnie na moc wywaru. Zalecana dawka na początek to 10g, następne dawki można dostosować do własnych potrzeb. Efekty są naprawdę różnorodne i trudno stwierdzić jak roślina będzie działać na każdego z osobna. Działanie zaznacza się zazwyczaj już po około 20 minutach, niektóre z doznań to: spokój, uczucie ciężkości ciała, poczucie zadowolenia, euforia, przyciemnienie otoczenia, halucynacje słuchowe, lekkie zmiany percepcji, zmniejszona aktywność psychoruchowa, z objaw fizycznych: obniżenie temperatury ciała, wyschnięcie błon śluzowych (oczy, usta).
Istnieje możliwość przedawkowania Heimi w dawkach powyżej 30g, występują wtedy objawy takie jak: nagłe zmiany temperatury ciała (następuje uczucie raz ciepła, a raz zimna), nudności, wymioty, trudność w utrzymaniu równowagi, bóle mięśni... stan taki może się utrzymywać nawet przez 24 godziny.

Ekstrakcja
Najpierw zrób wywar zgodnie ze wskazówkami u góry, po czym wygotuj wywar, aby odparować wodę. Na spodzie powinna pojawić się żółta warstwa lub brązowa, lepka żywica. Wyłącz podgrzewanie i ostudź otrzymaną substancję, która powinna stwardnieć. Następnie zeskrob substancję nożem lub jakimś innym narzędziem. Otrzymany produkt powinien błyszczeć, pokryty małymi kryształkami. Uważaj! Otrzymany produkt może być bardzo mocny, zacznij testować małe ilości! Bądź bezpieczny!
Silny ekstrakt może wywołać pełne efekty psychodeliczne, włączając wizualizację przy zamkniętych i otwartych oczach! [na podstawie "Confessions of a Sinicuichi Eater"]

Efekty uboczne
Heimia nie prowadzi do uzależnienia fizycznego ani psychicznego. Częste użycie może prowadzić do zabarwienia wizji na żółto następnego dnia i występowania poświaty wokół obiektów (co nie musi być wcale efektem ubocznym :). Nie stwierdzono jak dotąd żadnych negatywnych skutków długotrwałego używania Heimi. Niezbadane są możliwe efekty uboczne używania ekstraktu.

Duchowa świadomość Sinicuichi
Duch Sinicuichi jest postacią męską, bóstwem Słońca. Jego cechy to rozwaga, spokój, mądrość. Planetarne asocjacje z Neptunem.
Jego sojusznicy:
- Salvia divinorum
Jego wrogowie:
-

Uprawa
Heimię można rozpowszechniać zarówno poprzez nasiona jak i sadzonki. Sadzonki ukorzenia się podobnie jak Szałwię dywinorum. Należy uciąć 10-o centymetrową gałązkę z liśćmi i wstawić do szklanki z wodą lub do specjalnego ukorzeniacza. Z mojego doświadczenia wynika jednak, że sadzonki są bardziej nietrwałe niż Szałwi D., gdyż z 3 sadzonek, które otrzymałem żadna nie przeżyła. Bardziej polecane jest rozmnażanie przez nasiona, choć malutkie i niepozorne - mają długą żywotność i bardzo dobrze kiełkują. Nasiona należy wysiać w doniczce - zwykła, kupna ziemia wystarczy - po czym przykryć milimetrową warstwą ziemi (tylko tyle, aby nie było widać nasion) i spryskać wodą. W ciągu tygodnia większość nasion powinna wykiełkować. Zalecam aby przynajmniej przez pierwsze 3 miesiące nie podlewać kiełek wodą, tylko delikatnie pryskać codziennie podłoże i każdą przewróconą sadzonkę podnosić np. ołówkiem. Małe roślinki łatwo jest przewrócić i zniszczyć. Na początku Heimia rośnie baaardzo wolno, dopiero po początkowym okresie zaczyna nabierać rozpędu i później rośnie już dosyć szybko. Roślina potrzebuje dużo wody i musi być regularnie podlewana, po kilku dniach bez wody usycha. W polskim klimacie, w lato roślina może być wystawiana na powietrze, jednak należy uważać na przymrozki. Warto także zanotować, że korzeń szybko dostosowuje się do wielkości donicy i jest niewspółmiernie duży w stosunku do części nadziemnej. Można zauważyć także zmiany barwy liści w zależności od rodzaju i intensywności światła, które roślina otrzymuje. Dosyć trudna w uprawie.

Herbarium

---------------------------------------------------------------------------------------------------------